အေ၀းက ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္ၿပီး က်မ တစ္ခုေတာ့ ေတြးမိခဲ့တယ္။ ေကာင္းကင္ႀကီးက ျပာလဲ့လဲ့နဲ႔ အရမ္းကို လွပါတယ္။ သဘာ၀တရားေပ့ါ။ အဲ့သဘာ၀တရားကို က်မ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိပါ့မလား။ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွန္း သိရက္နဲ႔ က်မ လိုခ်င္ေနတယ္ ေမာင္။ အေ၀းက ၾကည့္ေနရတာကို နေျမာ တတ္ေနၿပီ........ေမာင္။
ေမာင္နဲ႔ပတ္သက္ဖူးတဲ့ အရင္ကအတိတ္ေတြက က်မဘ၀အတြက္ တသက္တာ အမွတ္တရပါ ေမာင္။ ........ ေမာင္ ေျပာဖူးခဲ့တဲ့ ေမာင္မရွိေတာ့ရင္ က်မ ဘယ္လိုေနမလဲ ေမာင္ေတြးၾကည့္တာနဲ႔တင္ စိတ္မခ်ႏိုင္ဘူး တဲ့လား..... ေမာင္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေမာင္.... မရွိေတာ့ က်မ တကယ္ကိုဘဲ မေနတတ္ခဲ့သလို၊ က်မဘ၀အတြက္ ကြက္လပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့သလို ခံစားရပါတယ္........... ေမာင္။
ေမာင္အနားမရွိေတာ့မွ ေမာင့္ရဲ႕အရင္က ဂရုစိုက္မႈေတြ၊ ဒီက ေပေတေတနဲ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ေမာင္ရဲ႕ ဆံုးမမႈေတြ လိုအပ္ေနၿပီေလ...... ေမာင္။ ျပန္လာပါလို႔ မေျပာရက္ေပမယ့္ အေ၀း ကေန ဒီေကာင္မေလး တမ္းတေနတာ ေမာင္ တကယ္မ်ား မသိခဲ့လို႔လား။ မသိခ်င္ေယာင္ ဘဲ ေဆာင္ေနတာလား.......... ေမာင္ ။
ေမာင္နဲ႔ဆံုေနက် ဒီအမွတ္တရ အရာအားလံုးကုိ ေမာင္ဘက္က ဖ်က္စီးပစ္ႏိုင္ေပမယ့္ က်မအတြက္ေတာ့ တယုတယနဲ႔ သိမ္းထားေနရတာ ပင္ပမ္းလွပါၿပီ......... ေမာင္။
No comments:
Post a Comment