ျပန္လာလမ္းတေလ်ာက္မွာ နာၾကင္စရာေတြၾကီးမို႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ စိတ္ညစ္ဖို႕ေကာင္း တဲ့ ေလာကလည္း၊ ေပ်ာ္စရာမရွိေတာ့ဘူးလား ငါ့ဘ၀မွာဆိုတဲ့ အေတြးေတြ တလိမ့္လိမ့္နဲ႕ ၀င္လာတယ္။ ၀င္လာ ေတာ့ မ်က္ရည္က အလိုလို ေနရင္း ပါးျပင္ေပၚက်လာခဲ့တယ္။ အလုပ္ကအဆင္မေျပေတာ့ အိမ္ထဲေရာက္ရင္ ဘယ္လုိ မ်က္ႏွာနဲ႕ ၀င္ရမလည္း စဥ္းစားေနဆဲ အေမရဲ႕ ေအာ္သံကၾကားရပါၿပီ။
"ဟဲ့ မိေႏြ နင္ျပန္လာတာ ေနာက္က်လိုက္တာ ဘာလို႕ေနာက္က်ေနတာလဲ၊ ငါေျပာတာေကာ အဆင္ေျပ ရဲ႕ လား" လို႕အေမရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ကြၽန္မမၾကည့္ရဲ ၾကည့္ရဲ႕နဲ႕ ၾကည့္ၿပီး "အဆင္ မေျပပါဘူး အေမ " လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ အေမမ်က္ႏွာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အိုစာသြားလိုက္တာ။ ကြၽန္မလည္း အားလံုးကို အဆင္ေျပေစ ခ်င္တာ ေပ့ါ။ ဒီလိုနဲ႕ ကြၽန္မနဲ႔ အေမတေယာက္ကိုတေယာက္ မၾကည့္ၾကေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲက ကိုယ္အခန္းကိုယ္ဆီ ၀င္ၾကၿပီး တိတ္ဆိတ္ေန လိုက္တယ္။ အိမ္ထဲမွာ တိတ္ဆိတ္ေနေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ကိုယ္စီအပူေတြက ဘယ္ေလာက္ပူတယ္ဆိုတာ မေျပာရက္ေလာက္ေအာင္ကို ပူေနခဲ့တယ္။
ပူမွာေပ့ါ မနက္ျဖန္ဆို ငွားထားတဲ့အိမ္ေလးက စာခ်ဳပ္ျပည့္လို႕ စေပၚေငြက ထပ္ေပးရေတာ့မယ္ကုိ။ ဘယ္လို လုပ္မလည္း အေတြးေတြက အေကာင္းဖက္တမ်ိဳး၊ အဆိုးဖက္တမ်ိဳး၀င္ေနလိုက္တာ တခါတခါဆို ငါသူမ်ားကုိ လုရမလားဆုိတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္ေနခဲ့တာ။ ခဏခဏပါဘဲ။
ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ ငါဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ င့ါအေမမ်က္ႏွာ ဘယ္နား သြားထားမလဲ။ မျဖစ္ေသးပါဘူး ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလည္း။ ဒီအတိုင္းထိုင္ေနရင္လဲ မျဖစ္ျပန္ဘူး။ ငါအျပင္ကုိ သြားအံုးမွဘဲ ဆုိၿပီး အိမ္အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့ေတာ့ အေမက မိေႏြဘယ္သြားမလို႕လဲ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ၊ ညည္းမဟုတ္တာေတြေတာ့ မလုပ္နဲ႕ေနာ္။ ဘယ္မွ မသြားနဲ႕ေတ့ာ။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်းဘဲ ၾကည့္ရွင္းက်တာေပ့ါ။ ငါ့မွာ ဒီသမီးေလး တေယာက္ ဘဲရွိတာ ငါ့သမီးကိုေတ့ာ ငါမဆံုးရံႈးႏိုင္ဘူးေနာ္လို႕ အေမေျပာသံၾကားကို ၾကားလိုက္တာ ကြၽန္မရင္ဆိုင္ရမယ့္ ဒုတ္ခ ေတြ ကို အားလံုးေျဖရွင္းလိုက္သလိုပါဘဲ အေမကုိ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ အေမရယ္ သမီးဘာမွမလုပ္ပါဘူး ဟုိဘက္အိမ္ သြားရံု ပါဆုိ ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ေအးမိုးမခ်ဳပ္ေစနဲ႕၊ ေစာေစာျပန္ ေမေမေတာ့ ဘုရားရွိခိုးလိုက္ အံုးမယ္။
ကြၽန္မလည္း သူငယ္ခ်င္းအိမ္ဘက္ထြက္လာတုန္း ေျမႀကီးေအာက္ကို ငံုၾကည့္ရင္းလာခဲ့ရာ တေနရာ အေရာက္မွာေတာ့ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ ငိုညည္းသံေလးကို ၾကားလိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း အစကေတာ့ ေအာ္ သူ႕အေမမေခ်ာ့ဘူး ထင္တယ္လို႕ဘဲ ထင္လိုက္တာ ေနာက္လည္း နည္းနည္းၾကာေရာ ကေလးငုိသံ တျဖည္းျဖည္းျပာလာသလိုလို၊ တိတ္မလိုလိုနဲ႕ တခ်က္တခ်က္ရိႈက္သံလိုလိုၾကားရေတာ့ ကေလးအေမ မရွိဘူးထင္တယ္။ ငါသြားၾကည့္အံုးမွဆိုၿပီး ကေလးငိုသံၾကားရာကို သြားရွာၾကည့္ေတာ့ လက္သည္ ေဒၚဖြားက ကေလးငယ္ကို ေခါင္းအံုနဲ႕ ဖိေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္မလည္း ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အံၾသ ထိတ္လန္႕သြားကာ ေဒၚဖြား ဘာလုပ္တာလည္း၊ အေဒၚေနာ္ ကေလးကိုသတ္ေန တာလားလို႕ ကြၽန္မ ေအာ္လိုက္ေတာ့ ေဒၚဖြားက အလန္႕တၾကားနဲ႕ မိေႏြရယ္၊ ေဒၚဖြားလည္း မတတ္ႏိုင္လို႔ပါ၊ ေဒၚဖြား ပိုက္ဆံ အရမ္းလိုေနလို႔ပါ။ ဒီကေလးကိုသတ္ၿပီးမွ ကေလးအေမက ပိုက္ဆံေပးမယ္ဆုိလို႕ ေဒၚဖြားမလုပ္ခ်င္ ဘဲ လုပ္ရ တာပါ။ ေဒၚဖြားကို သနားရင္ ဘယ္သူကိုမွ မေျပာပါနဲ႕ေနာ္တဲ့။ နင္လည္း ပိုက္ဆံလိုေနတယ္မလား ငါနဲ႕ တေယာက္ တ၀က္ ေပ့ါ။ နင္လည္းအဆင္ေျပငါလည္း အဆင္ေျပေပ့ါ။ ဘယ္လိုလဲလို႕ ကြၽန္မကို လာညိွေနတယ္။ ကြၽန္မကလည္း ပိုက္ဆံေတြျမင္ေတာ့ လိုလည္း လိုခ်င္၊ အခက္အခဲကလည္း အရမ္း ျဖစ္ေန ေတာ့ နည္းနည္းေတြေ၀သြားတယ္။
ကေလးငယ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ခ်စ္စရာေလး။ ကေလးငယ္ကို လည္းသနား၊ ပိုက္ဆံကလည္း လိုခ်င္နဲ႕ ေတြေ၀ ေနတုန္း အေမရဲ႕ စကားသံကို နားထဲၾကားလာကာ ေဒၚဖြား ကိုေျပာလိုက္ တယ္ ေဒၚဖြားရယ္ အသက္တေခ်ာင္းဆုိတာ မသတ္ေကာင္းပါဘူး၊ ေဒၚဖြားပုိက္ဆံရေတာ့ေကာ ဘယ္ေလာက္ သံုးရမွာလည္း၊ ေဒၚဖြားခ်မ္းသာ သြားမွာလား လို႕ ေမးလိုက္ေတ့ာ ေဒၚဖြားမ်က္ႏွာကလည္း ကြၽန္မလိုဘဲ ေတြေ၀သြားတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေဒၚဖြားမ်က္လံုးေတြက အေရာင္ေတာက္သြားၿပီ မိေႏြ ငါ ဒီေငြ ေတြကို ျပန္ေပးလိုက္မယ္။ ကေလးကိုလည္း သူတို႕မေမြးခ်င္ေန ငါဘဲေမြးလိုက္ေတာ့မယ္၊ နင့္ကိုလည္း ငါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ငါတသက္လံုး ေနာင္တရရ မယ့္ အလုပ္ ကို မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ တားေပးလို႕ေပ့ါလို႕ ေျပာၿပီး ကေလးငယ္ ကိုေခၚကာ ေဒၚဖြား ျပန္သြားေလတယ္။ ကြၽန္မ လည္း အခုမွဘဲ အေမေျပာတဲ့ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါမွ ၾကည့္ရွင္းေတာ့ မယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာ ေတြးၿပီး စိတ္ၾကည္လင္စြာနဲ႕ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္။
"ဟဲ့ မိေႏြ နင္ျပန္လာတာ ေနာက္က်လိုက္တာ ဘာလို႕ေနာက္က်ေနတာလဲ၊ ငါေျပာတာေကာ အဆင္ေျပ ရဲ႕ လား" လို႕အေမရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ကြၽန္မမၾကည့္ရဲ ၾကည့္ရဲ႕နဲ႕ ၾကည့္ၿပီး "အဆင္ မေျပပါဘူး အေမ " လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ အေမမ်က္ႏွာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အိုစာသြားလိုက္တာ။ ကြၽန္မလည္း အားလံုးကို အဆင္ေျပေစ ခ်င္တာ ေပ့ါ။ ဒီလိုနဲ႕ ကြၽန္မနဲ႔ အေမတေယာက္ကိုတေယာက္ မၾကည့္ၾကေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲက ကိုယ္အခန္းကိုယ္ဆီ ၀င္ၾကၿပီး တိတ္ဆိတ္ေန လိုက္တယ္။ အိမ္ထဲမွာ တိတ္ဆိတ္ေနေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ကိုယ္စီအပူေတြက ဘယ္ေလာက္ပူတယ္ဆိုတာ မေျပာရက္ေလာက္ေအာင္ကို ပူေနခဲ့တယ္။
ပူမွာေပ့ါ မနက္ျဖန္ဆို ငွားထားတဲ့အိမ္ေလးက စာခ်ဳပ္ျပည့္လို႕ စေပၚေငြက ထပ္ေပးရေတာ့မယ္ကုိ။ ဘယ္လို လုပ္မလည္း အေတြးေတြက အေကာင္းဖက္တမ်ိဳး၊ အဆိုးဖက္တမ်ိဳး၀င္ေနလိုက္တာ တခါတခါဆို ငါသူမ်ားကုိ လုရမလားဆုိတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္ေနခဲ့တာ။ ခဏခဏပါဘဲ။
ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ ငါဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ င့ါအေမမ်က္ႏွာ ဘယ္နား သြားထားမလဲ။ မျဖစ္ေသးပါဘူး ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလည္း။ ဒီအတိုင္းထိုင္ေနရင္လဲ မျဖစ္ျပန္ဘူး။ ငါအျပင္ကုိ သြားအံုးမွဘဲ ဆုိၿပီး အိမ္အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့ေတာ့ အေမက မိေႏြဘယ္သြားမလို႕လဲ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ၊ ညည္းမဟုတ္တာေတြေတာ့ မလုပ္နဲ႕ေနာ္။ ဘယ္မွ မသြားနဲ႕ေတ့ာ။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်းဘဲ ၾကည့္ရွင္းက်တာေပ့ါ။ ငါ့မွာ ဒီသမီးေလး တေယာက္ ဘဲရွိတာ ငါ့သမီးကိုေတ့ာ ငါမဆံုးရံႈးႏိုင္ဘူးေနာ္လို႕ အေမေျပာသံၾကားကို ၾကားလိုက္တာ ကြၽန္မရင္ဆိုင္ရမယ့္ ဒုတ္ခ ေတြ ကို အားလံုးေျဖရွင္းလိုက္သလိုပါဘဲ အေမကုိ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ အေမရယ္ သမီးဘာမွမလုပ္ပါဘူး ဟုိဘက္အိမ္ သြားရံု ပါဆုိ ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ေအးမိုးမခ်ဳပ္ေစနဲ႕၊ ေစာေစာျပန္ ေမေမေတာ့ ဘုရားရွိခိုးလိုက္ အံုးမယ္။
ကြၽန္မလည္း သူငယ္ခ်င္းအိမ္ဘက္ထြက္လာတုန္း ေျမႀကီးေအာက္ကို ငံုၾကည့္ရင္းလာခဲ့ရာ တေနရာ အေရာက္မွာေတာ့ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ ငိုညည္းသံေလးကို ၾကားလိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း အစကေတာ့ ေအာ္ သူ႕အေမမေခ်ာ့ဘူး ထင္တယ္လို႕ဘဲ ထင္လိုက္တာ ေနာက္လည္း နည္းနည္းၾကာေရာ ကေလးငုိသံ တျဖည္းျဖည္းျပာလာသလိုလို၊ တိတ္မလိုလိုနဲ႕ တခ်က္တခ်က္ရိႈက္သံလိုလိုၾကားရေတာ့ ကေလးအေမ မရွိဘူးထင္တယ္။ ငါသြားၾကည့္အံုးမွဆိုၿပီး ကေလးငိုသံၾကားရာကို သြားရွာၾကည့္ေတာ့ လက္သည္ ေဒၚဖြားက ကေလးငယ္ကို ေခါင္းအံုနဲ႕ ဖိေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္မလည္း ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အံၾသ ထိတ္လန္႕သြားကာ ေဒၚဖြား ဘာလုပ္တာလည္း၊ အေဒၚေနာ္ ကေလးကိုသတ္ေန တာလားလို႕ ကြၽန္မ ေအာ္လိုက္ေတာ့ ေဒၚဖြားက အလန္႕တၾကားနဲ႕ မိေႏြရယ္၊ ေဒၚဖြားလည္း မတတ္ႏိုင္လို႔ပါ၊ ေဒၚဖြား ပိုက္ဆံ အရမ္းလိုေနလို႔ပါ။ ဒီကေလးကိုသတ္ၿပီးမွ ကေလးအေမက ပိုက္ဆံေပးမယ္ဆုိလို႕ ေဒၚဖြားမလုပ္ခ်င္ ဘဲ လုပ္ရ တာပါ။ ေဒၚဖြားကို သနားရင္ ဘယ္သူကိုမွ မေျပာပါနဲ႕ေနာ္တဲ့။ နင္လည္း ပိုက္ဆံလိုေနတယ္မလား ငါနဲ႕ တေယာက္ တ၀က္ ေပ့ါ။ နင္လည္းအဆင္ေျပငါလည္း အဆင္ေျပေပ့ါ။ ဘယ္လိုလဲလို႕ ကြၽန္မကို လာညိွေနတယ္။ ကြၽန္မကလည္း ပိုက္ဆံေတြျမင္ေတာ့ လိုလည္း လိုခ်င္၊ အခက္အခဲကလည္း အရမ္း ျဖစ္ေန ေတာ့ နည္းနည္းေတြေ၀သြားတယ္။
ကေလးငယ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ခ်စ္စရာေလး။ ကေလးငယ္ကို လည္းသနား၊ ပိုက္ဆံကလည္း လိုခ်င္နဲ႕ ေတြေ၀ ေနတုန္း အေမရဲ႕ စကားသံကို နားထဲၾကားလာကာ ေဒၚဖြား ကိုေျပာလိုက္ တယ္ ေဒၚဖြားရယ္ အသက္တေခ်ာင္းဆုိတာ မသတ္ေကာင္းပါဘူး၊ ေဒၚဖြားပုိက္ဆံရေတာ့ေကာ ဘယ္ေလာက္ သံုးရမွာလည္း၊ ေဒၚဖြားခ်မ္းသာ သြားမွာလား လို႕ ေမးလိုက္ေတ့ာ ေဒၚဖြားမ်က္ႏွာကလည္း ကြၽန္မလိုဘဲ ေတြေ၀သြားတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေဒၚဖြားမ်က္လံုးေတြက အေရာင္ေတာက္သြားၿပီ မိေႏြ ငါ ဒီေငြ ေတြကို ျပန္ေပးလိုက္မယ္။ ကေလးကိုလည္း သူတို႕မေမြးခ်င္ေန ငါဘဲေမြးလိုက္ေတာ့မယ္၊ နင့္ကိုလည္း ငါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ငါတသက္လံုး ေနာင္တရရ မယ့္ အလုပ္ ကို မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ တားေပးလို႕ေပ့ါလို႕ ေျပာၿပီး ကေလးငယ္ ကိုေခၚကာ ေဒၚဖြား ျပန္သြားေလတယ္။ ကြၽန္မ လည္း အခုမွဘဲ အေမေျပာတဲ့ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါမွ ၾကည့္ရွင္းေတာ့ မယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာ ေတြးၿပီး စိတ္ၾကည္လင္စြာနဲ႕ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္။
No comments:
Post a Comment