“ ညီမင္း....... ဒီဆိုင္က ရွမ္းအစားအစာ အေကာင္းဆံုးေနာ္။ မင္းတခါစားဖူးရံုနဲ႔ မင္းထပ္မစားဘဲ မေနႏိုင္ ျဖစ္သြားမယ္။ ”
“ကုိႀကီးဖိုးေဇာ္တို႔ကေတာ့ ေျမွာက္တယ္ေဟ့...... မ်ားမ်ားထည့္ေပးမွာပါ ”
ေဖြးဆိုသည့္ ေကာင္မေလး အစားအစာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္သုိ႔ စားပြဲေပၚမွာ ခ်ေပးပါတယ္။
ဖိုးေဇာ္ေျပာလည္း ေျပာစရာပါဘဲ အစားေတြက အလြန္မွ ေကာင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖိုးေဇာ္ ကၽြန္ေတာ္ကို စမည္ဆိုးလို႔ ဒီတုိင္းသား တိတ္တိတ္ေလး စားေနမိတယ္။ ဒါေတာင္မွ ဖိုးေဇာ္က ၿငိမ္ၿငိမ္မေန။
“ညီမင္း...... မင္းစကားေလးဘာေလးေျပာအံုး၊ ငါေျပာတာ မွန္တယ္မလား။ အစားအစာကလည္းေကာင္း၊ ရွမ္းမေလးကလည္းေခ်ာေတာ့ မင္းျပန္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါသိေနတယ္.........................”
ဖိုးေဇာ္စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မွာ ေဖြးကုိအားနာလြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတာင္မၾကည့္ရဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ေဖြးကေတာ့ သူ႔အလုပ္ကိုသာ အာရံုစုိက္ေနလို႔ ၾကားမည္မထင္။ ဖိုးေဇာ္ကေတာ့ ရယ္က်ဲက်ဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီေတာင္ေပၚေဒသေလးကို ေရာက္လာသည္မွာ အခုဆို ေလးရက္ေျမာက္ေန႔။ ေဖြးတို႔ ဆိုင္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ႀကိမ္ေရာက္ၿပီ။
ဖိုးေဇာ္ေျပာသလိုဘဲ “ ဒီေခါက္ဆြဲေကာင္းလြန္းလို႔ စားတာလား။ ဆိုင္ရွင္ေလး ေခ်ာလြန္းလို႔ သြားတာလား ” ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေဖြးကို ျမင္ခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ကိစၥ မၿပီးျပတ္ေသးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တပတ္ေလာက္ၾကာေနပီ။ ေဖြးနဲ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ ရင္းႏွီးေနၿပီ။ မရင္းႏွီးေသးတာ တစ္ခုကေတာ့ ေအးလြန္းလွတဲ့ ဒီရာသီဥတု ပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေအးဒဏ္ ကုိ မခံႏိုင္ပါ။
ေအးလြန္းလို႔လား မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အသားေတြ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြက ကြဲလို႔။
ေဖြးကေတာ့ အသားေလး ျဖဴျဖဴနဲ႔ ပါးေလးကေတာ့ အၿမဲနီေနပါတယ္။ ဒါကလည္း ေတာင္ေပၚသူေလးေတြရဲ႔ အေအးဒဏ္ထဲက အလွတစ္ခုထင္ပါရဲ႔။
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ေတြၿပီးလို႔ ျပန္ရမယ့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဖိုးေဇာ္ကေတာ့ “ မင္း................ ေဖြးကို ခ်စ္မိေနၿပီထင္တယ္။ ခ်စ္မိရင္လည္း ဖြင့္ေျပာလိုက္ကြာ။ ၿပီးရင္ သူ မင္းဆီမွာ လိုက္ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစား။ ဒါမွမဟုတ္...... မင္း.........ဒီမွာ လာေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပ့ါကြာ ”
ဖိုးေဇာ္စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္က ကၽြန္ေတာ္.............. ေဖြးကို ခ်စ္ေသာ္လည္း ဒီလို႔ ေအးလြန္းလွတဲ့ ရာသီဥတုမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေနႏိုင္မည္မထင္။ ဒါဆို ေဖြး.....ကေကာ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ ၿမိဳ႔ မွာ လိုက္ေနႏိုင္ပါ့မလား။
ကၽြန္ေတာ္....... ျပန္မယ့္မနက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္................ ေဖြးဆီကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ေဖြးက ကၽြန္ေတာ္ကုိ ျမင္တာနဲ႔ “ ကုိညီမင္း.............. ဒီေန႔လယ္ ျပန္ေတာ့မယ္ဆို။ အလုပ္ေတြၿပီးၿပီလား ။ ေဖြးတို႔ေတာ့ လြမ္းၿပီး က်န္ခဲ့ေတာ့မွာဘဲ ” ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကုိ ၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ စေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မွာေတာ့ ေဖြး...... ဒီလိုစတာကိုေတာင္ စိတ္တိုမိတယ္။ င့ါဘက္က ... သူ႔ကုိ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားတာေတာင္ သူက ငါကုိ စႏိုင္ေသးတယ္ေပ့ါ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါကို ေဖြးေတာင္ သိမယ့္မထင္။
ကၽြန္ေတာ္................. ေဖြးဆီကုိ အလည္ေနာက္တေခါက္ လာအံုးမွာပါ ေဖြး....................................
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဖြးက ကၽြန္ေတာ္ကိုၾကည့္ၿပီး “ အလည္ဘဲလား။ အၿပီးလာေနမွာ မဟုတ္ဘူးလား”လို႔ စျပန္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဒီမွာ.... ေဖြး...... ကၽြန္ေတာ္က ေဖြး စစရာထင္ေနလား။
ေဖြးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္စိတ္တိုေနမွန္းသိသြားၿပီ ထင္ပါရဲ႕။
မဟုတ္ပါဘူး.............. ကိုညီမင္းရယ္။ ေဖြးက ဒီတုိင္းဘဲ ေျပာလိုက္တာပါ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကိုညီမင္း မႀကိဳက္ရင္ မစေတာ့ပါဘူး။ “
ေဖြး မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေျပာေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္.......................... ေဖြးကို ၾကည့္ၿပီး “ ေဖြး.......... ကၽြန္ေတာ္.................. ေဖြးကို အရမ္းခ်စ္တယ္” လို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။
ေဖြးကေတာ့.................. ကၽြန္ေတာ္ကုိ ခ်ယ္ရီပန္းေလး တစ္ခက္ကုိ ေပးပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ “ ကုိညီမင္း............ ေဖြးတို႔............ ဒီေတာင္ေပၚေဒသေလးမွာ လာေနႏိုင္လို႔လား။ ေဖြးကေတာ့ ..... ကုိညီမင္းတို႔ ၿမိဳ႔မွာ လိုက္မေနႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ေဖြး............... ေတာ၊ေတာင္ေတြကို ခ်စ္တယ္။ မခြဲႏိုင္ဘူး။ ကိုညီမင္း ............. ဒီမွာ ေနႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့............. ခ်ယ္ရီပြင့္ခ်ိန္............... ဒီဇင္ဘာလ...ဒီရာသီေပ့ါ.......... ေနာက္ႏွစ္မွာ ေဖြးကုိ လာေရာက္ ေတာင္းရမ္းယူႏိုင္ပါတယ္။ ”
ကဲ့ ေဖြး......... အေျဖကေတာ့ ရွင္းေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားဖို႔ဘဲလိုတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္ေပၚေဒသက ျပန္လာေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္................. ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၿပီး ရလာတဲ့အေျဖကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေအးဒဏ္ကုိ မခံစားႏုိင္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ တတ္ထားတဲ့ ပညာကုိ စြန္႔ၿပီး သစ္ပင္ေတြၾကားမွာ မရွင္သန္ျခင္းဘူး။ ဒီေတာ့............. ကၽြန္ေတာ္ ေဖြးနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြ ျခားေနတယ္ေပ့ါ။
ဒါေပမယ့္ ................... ကၽြန္ေတာ္ ............. ဒီဇင္ဘာလ ...........ခ်ယ္ရီပြင့္ခ်ိန္ေရာက္တိုင္း............ ကၽြန္ေတာ္ တမ္းတမ္းတတရွိခဲ့ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment